به گورستان
تلاشی گنگ دارد نم نم باران
نمی دانم که چیزی زیر انگشتان سردش می شود بیدار
و پا در پچ پچش با خاک
خبر می آورد از سرگذشتی تیره و غمناک
به گورستان
کلاف درهمی وا می شوذ با کوشش باران
و بوی خاک در پیراهن جان می دود چون عطر
و خواب خفتگان خاک می بخشد به دل سامان
درون پرده اشکی که از چشمم نمی افتاد
تو را در اشک می دیدم

نه باران
نه یاران
نه حتی مردمانی را که روی جنگل انبوه خاموشان
نهال دیگری را حرس می کردند
تو را می دیدم ای گلبرگ
که می آیی و می ریزد شکوه مرگ
چه غوغا می کند گونه های تازه ات باران
به گورستان

اگر برای تو شعری عاشقانه بخوانم

این شعر تا ابد با تو خواهد زیست

حتی وقی که من دیگر نباشم

یا وقتی که دیگر میان ما عشقی نباشد

شعر عاشقانه بیشتر از آدمها می ماند

عاشقانت تو را ترک می کنند

اما شعر عاشقانه

همیشه با تو خواهد بود

پس بگذار برایت شعری عاشقانه بخوانم!

شعری از اعماق جان٫

که مرا به یاد تو آورد......

شعری که همیشه با تو بماند

بیاامشب به من محرم شوای اشک...بیاامشب توهم باغم شوای اشک...بیا بنگر دلم

 تنها شده باز بیا قلب مراهمدم شو ای اشک...من ان گلبوته خشک کویری بیابرروی من

شبنم شوای اشک...رهاکن میل ماندن دردو چشمم توجاری بررخ زردم شوای اشک...بیا

ارام من در بیقراری تسلی بخش من هردم شوای اشک...بیابغض سکوت سینه بشکن به

چشم خشک من شبنم شوای اشک...دلم مجروح درد غربت تو به روی زخم دل مرهم

شوای اشک...دلم ازدردهجران نالدامشب بیادرمان بر دردم شو ای اشک

بي تو اي آينه پيكر ز جهان بيزارم
بي تو ماتم زده ام خسته دلم بيمارم
بي تو تنها ترم از قله غمناك كبود
بي تو خاموش تر از شام سياه تارم
بي تو بي عشق تو اي باغ شكوفان بهشت
شاخ خشكيده بي برگ تهي از بارم
بي تو بي عشق تو دل مرده تر از مردابم
بي تو بي عشق تو سرگشته تر از پرگارم
بي تو بي تابم و بي خوابم و بي آرامم
بي تو بي عشقم و بي بارم و بي غمخوارم
بي تو اي چشمه شادي زغمت لبريزم
بي تو اي خوشه اميد ز خود بيزارم
بي تو بر آب بود زندگي من چو حباب
بي تو بر باد بود هستي حسرتبارم
بي تو اي زنبق خندان بهاران چه كنم
بي تو آخر تو بگو من به كجا رو آرم

گاهی که دلم

به اندازه ي تمام غروبها می گیرد

چشمهایم را فراموش می کنم

اما دریغ که گریه ي ، دستانم نیز مرا به تو نمی رساند

من از تراکم سیاه ابرها می ترسم و هیچ کس

مهربانتر از گنجشکهای کوچک کوچه های کودکی ام نیست

و کسی دلهره های بزرگ قلب کوچکم را نمی شناسد

و یا کابوسهای شبانه ام را نمی داند

با این همه ، نازنین ، این تمام واقعه نیست

از دل هر کوه کوره راهی می گذرد

و هر اقیانوس به ساحلی می رسد

و شبی نیست که طلوع سپیده ای در پایانش نباشد

از چهل فصل دست کم یکی که بهار است من هنــوز تورا دارم

عشق واقعی هیچ وقت نمیمیره

این هوس است که کمتر و کمتر میشه واز بین میره

عشق خام وناقص میگه من دوست دارم چون بهت نیاز دارم

ولی عشق کامل و پخته میگه بهت نیاز دارم چون دوست دارم

سرنوشت تعیین میکنه که چه شخصی توزندگیت وارد بشه

اما قلب حکم میکنه که چه شخصی در قلبت بمونه.

رفتنت را با هزاران ذکر هرگز باور کردم
نديدنت را با تنهايي هايم در هم آميختم و به غربت رسيدم ...
طعم شيرين خنده هايت را در رويا مي چشيدم ...
اما ...رفنتنت بهر چه بود که حالا باز گشته اي ؟
من چگونه ميتوانم به چشمان رويا آلودم صداقت ديدنت را ابراز کنم؟
قلبم ،عمرم و چشمانم به ديدن تو در رويا عادت کرده اند ...
ای تمام روياي من ....

باور کن

"عین"، "شین" و "قاف"

جدا از هم که باشند

هیچ خاصیتی ندارند!

اما در کنار هم ، معجزه می آفرینند.

درست مثل من و تو !!!

میخواهم غرق شوم در مهر و محبتهایت
میخواهم از حالا تا آخر عمر ببوسم گونه هایت
میخواهم بگویم خیلی دوستت دارم
میخواهم بمیرم و  بعد بگویم شدم فدایت

هنوز هم زیباترین آوای دنیا برایم شنیدن خنده های توست

هنوز هم زیباترین طلوع برایم طلوع چشمان زیبای توست

هنوز هم غم انگیز ترین اتفاق برایم صورت اندوه ناک توست

هنوز هم آغوشت برایم مقدس و دستانت زندگی بخش به جان من است

هنوز هم در کوچه های خلوت عاشقی ، در میان سکوت بوسه هایمان زندگی میکنم

شاید رهگذری مژده ای  از رویای ماندگار و عشق جاودانه ام ، به همراه بیاورد...

صدایم کن ، که صدایت آرامش وجود من است!

نگاهم کن ، که درون چشمانت برایم طلوع یک دنیا عشق و محبت است!

دعایم کن ، که دعای تو تضمین فرداهای زیبای با تو بودن است !

نوازشم کن ، که دستان پر مهرت گرمی گونه های سرد و خیسم است !

باورم کن ، که با باور تو من عاشقترینم!

اشکهایم را پاک کن ، حالا نگاهم کن ، کمی با من درد دل کن ، مرا آرام کن !

بگذار سرم را بر روی شانه هایت بگذارم ، بگذار دستانت را بفشارم ،

بگذارم بگویم چقدردوستت دارم ، مرا باور کن !

با آن چشمهای زیبایت نگاهم کن ای عشق من ، نگاه تو مرا دیوانه تر میکند!

نگاه زیبایت را باور دارم ، زیرا درون آن یک دنیا محبت میبینم !

نگاهت را باور دارم زیرا در نگاهت معنای واقعی عشق را می بینم و کلمه دوستت دارم  

را میخوانم و با تمام وجود حس میکنم که چقدر مرا دوست داری !

با نگاه عاشقانه ات نام مرا صدا میکنی و میگویی که تنها مرا داری !

با نگاه عاشقانه ات راز دلت را میدانم و میگویم که محرم رازهایت هستم

نگاهم کن که نگاهت مرا به این باور می رساند که ما هر دو یک عاشق واقعی هستیم!  

با نگاه درون چشمهای زیبایت راز دلت را میخوانم و این را میدانم که تو بهترینی!

توهمانی هستی که لایق منی