نازنین وقتی که نیستی میدونی چه حسی دارم

میدونی از غم دوریت چه حس غریبی دارم؟

مثه حس یه قناری که توی قفس می میره

مثه اون نهال کاجی که تو گلدون جون می گیره

مثه اون ماهی کوچولو که توی تنگش اسیره

مثه اون پرنده ای که زیر بارون پر میگیره

مثه حس بچه ای که مامانش جلوش می میره

باباشم زودی میره یه زن دیگه میگیره

مثه حس بابایی که پسرش دوچرخه میخواد

باباهه قول بده اما..نتونه واسش بگیره

مثه وقتی که بخوای داد بزنی اما نتونی

مثه حس غنچه ای که باغبون اونو می چینه

مثه وقتی که دلت واسه یکی خیلی می سوزه

بغض و گریه لباتو به هم می دوزه

مثه وقتی آسمون ابری باشه اما نباره

مثه وقتی بگی اما … بت بگن اما نداره

يکي بود، يکي نبود

اون که بود تو بودي ، اون که تو قلب تو نبود من.

يکي داشت، يکي نداشت.

اون که داشت تو بودي، اون که جز تو کسي رو نداشت من.

يکي خواست، يکي نخواست.

اون که خواست تو بودي، اون که نخواست از تو جدا بشه من.

يکي گفت، يکي نگفت.

اون که گفت تو بودي، اون که دوستت دارم رو جز تو به هيچکس نگفت من.

حالا يکي با اين که تو قلبت نبوده و جز تو هيچ کس رو نداشته، نميخواسته ازت جدا بشه و

دوستت دارم رو جز تو به هيچکس نگفته و ...

با اين همه حماقت بايد هم تنها بمونه

نمیشه یه شب به خاطر نبودنت گریه کنم

نمیشه یه شب به یاد خنده هات خسته و افسرده نشم

می شه هرشب برای شنیدن صدات یه وجب ازت دوربشم

می شه هرشب که تو هرشب کنارمی لحظه ها رو دنبال کنم

می شه یاد هر شب و هرشب تا صحر خدا رو صدا کنم

نمی شه با هم کنار هم یه شب و تا صحر بدون اخم گذر کنم

می خوام از سکوت بی وقفه تو تو غبار لحظه هام بشینم و حرف بزنم

می خوام از روی جنازه های دل سوخته آدمای شهر کوچ کنم

می خوام از کنار تو عشقم و یه یه جوری با نگات طاق بزنم

می خوام از روی گونه های خیسم برات از اشکام دریا بسازم

می خوام از بلند ترین قله دنیا داد بزنم عزیز ترین دوستت دارم

گاهی رازت را

مثل نهنگی

به دریا گفتی

گاهی رازت را

مثل پلنگی

به صحرا گفتی

من نمی دانم

چه رازی بود

که به ما گفتی

تو را می خوانم

چنان که چشمه

سنگ و ریشه را

تو را می خوانم

چنان که مهتاب

عمق بیشه را

بامداد من!

در تو می بینم

آن همیشه را

وقتي که خاکم مي کنند بهش بگين پيشم نياد

بگين که رفت مسافرت بگين شماره اي نداد

يه جور بگين که اخرش از حرفاتون حول نکنه

طاقت ندارم ببينم به قبر من نگاه کنه

دونه به دونه عکسامو برداريد اتيش بزنيد

هر چي که خاطره دارم بريد و از بيخ بزنيد

نذاريد از اسم منم يه کلمه جا بمونه

نمي خوام هيچ وقت تنمو تو گورم بلرزونه

برو اتيش به قلب من نزن

بذار نگاهت از يادم بره

بذار واسه هميشه قلب من

چال بشه با من کلي خاطره

برو نمي خوام ببيني خونه من خالي شده

همدم من به جاي تو ريگاي پو شالي شده

اون که مي گفت مي مرد واست ديدي راس راسي مرد

رفت و همه خاطرشم به خاطرت برداشت و برد

بهش بگين نشست به پات بهش بگين نيومدي

بگين هنوز دوست داره با اينکه قيدشو زدي

نشوني قبر منو بهش ندين خوب ميدونم

مياد جاي هميشگي سر قرار تو رود خونه

وقتی میشی نیاز من که نباشی پیش من  

اشکهای چشمامو ببین که میریزه به پای تو

بازم که بیقرارمو دلواپسی نگاه تو

تموم هستی منی بمون همیشه پیش من

اگر شدم عاشق تو نزار بیتاب بمونم  

لا لایی شبام تویی نزار که بی خواب بمونم  

دارم برات شعر میخونم شاید به یادم بمونی  

فقط یه چیز اذت میخوام همیشه عاشق بمونی  

دوست دارم خیلی کمه ولی جز این چیزی نبود  

واژه ها رو ولش کنیم عشقمو از چشام بخون

لبخند که می زنم پیدایم می کنی

باران می بارد، تو از کنارم می گذری

فریاد نمی کشم که بازگردی

می دانم امشب این آسمان تاب ماه را ندارد

لبخند می زنم،

فراموش می کنم..

به هـمـان سـادگـی  

کـه کـلاغ ِ سـالـخـورده  

بـا نـخـستـین سـوت ِ قـطـار  

سقـف واگـن مـتـروک را  

تـرک می گـویــد  

دل ،  

دیـگــــر  

در جـای خـود نیـسـت

بـه همـیـن ســادگـی !

میان ابرها سیر می‌کنم

هر کدام را به شکلی می‌بینم  

که دوست دارم

می‌گردم و دلخواهم را پیدا می‌کنم  

میان آدم‌ها اما

کاری از دست من ساخته نیست

خودشان شکل عوض می‌کنند  

بـرای اتـفـاق هـایی که نـمی افـتـد …  

بـرای دستـی کـه نـگـرفـتم  

بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم  

بـرای بـوسـه ای کـه نـبــود  

بـرای دوسـتـت دارمـی کـه مـرده بـه دنـیـا آمــد  

بــرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اسـت

مــرا بـبـخـش …

خیال دلکش پرواز در طراوت ابر  

به خواب می ماند.  

پرنده در قفس خویش

خواب می بیند.  

پرنده در قفس خویش  

به رنگ و روغن تصویر باغ می نگرد .  

پرنده می داند  

که باد بی نفس است  

و باغ تصویری است .  

پرنده در قفس خویش  

خواب می بیند .

عشــق اگــر خـط مــوازی نیسـت،چیسـت؟

یـ ـا کتـاب جملــه ســازی نیســت،چیسـت؟!

عشـق اگــر مبنــای خلــق آدم اســت

پـس چــرا ایـن گـونـه گنــگ و مبهــم اسـت؟

پـس چــرا خـط مـوازی مـی شـود!!!

از چـه رو هــر عشـق،بــازی مـی شــود؟!