چه گرمایی دارد این آتش عشق تو ، قلب مرا می سوزاند
چه لذتی دارد سوختن در آتش عشق تو ، مرا عاشقتر میکند
چه زیباست خاکستر شدن از گرمای عشق تو
و چه نورانی است شعله های آتش این قلب سرخ تو

گفت با من می ماند اما نگفت تا کی؟
گفت که دوستم دارد ، اما نگفت چقدر ؟
گفت که خیلی برایش عزیزم ، اما نگفت چرا؟
گفت که برای عشقم جان می دهد ، اما نگفت چگونه؟
گفت که برای همیشه عاشقم می ماند ،
اما نگفته بود که معنای عشق چیست؟

در این جاده پر فراز زندگی دستانت را از من جدا نکن ،
مرا در این جاده های
تشنه و پر از درد رها نکن ، با من بمان ،
بمان برای همیشه و مرا باور کن…
باورم کن ای عشق ،
با باور تو می توانم خوشبختی را نیز باور کنم…

اینگـونه نگاهـم نکـن ...

مگذار غـرق رویـاهـا شـوم ...

چه سخـت است هجـوم آرزوهـا ...

در حصـاری از بغـض ...

 به سـایه هـا پنـاه می برم ...

 مـرا ببـخش که به سـایه هـا پیـوستـم ...

 ستـاره شدن برایـم سخـت بـود ...!!!

به عشق بودنت ، عشق را دوست دارم ،

به عشق بودنت با تو بودن را دوست دارم

به عشق بودنت فریاد زدن را دوست دارم

میخواهم فریاد بزنم که تا دنیا دنیاست و آسمان بالای سر ماست

به عشق تو زندگی کردن را دوست دارم

مدتهاست که با این دوری و فاصله ساخته ام ،
تو نیستی که ببینی از غم نبودنت هنوز خودم را نباخته ام.
بشنو صدای فریاد مرا ، ای خدا برسان به من یار مرا .
هر روز مست تو ام ، در این حال مستی ، باز هم در غم دوری توام.

حالا من ماندم و دل عاشقم

لحظه ها میگذرد با بهانه های دل عاشقم

بهانه ی دیدن عشق ، خسته نمیشوم ، هر چه میخواهی بگو از عشق

کاش تا آخر زندگی تنها دردم ، همین درد باشد ، درد عشق

کسی را می‌خواهم، نمی‌یابمش

می‌سازمش روی تصویر تو

و تو با یک کلمه فرو می‌ریزی‌اش

تو هم کسی می‌خواهی، نمی‌یابیش

می‌سازی‌اش روی تصویر من

و من نیز با یک کلمه …

اصلا بیا چیز دیگری نسازیم

و تن به زیبایی ابهام بسپاریم

فراموش شویم در آن‌چه هست

روی چمن‌های هم دراز بکشیم

به نیلوفرهامان فرصت پیچش بدهیم

بگذار دست‌هایم در آغوش راز شناور شوند

رویای عشق در همین حوالی مبهم درد است شاید

برای کنار هم گذاشتن واژه ها٬

دست قلمم بیش از آنچه فکر کنی خالی است…

و بیش از آنچه فکر کنی احساس می کنم به نوشتن مجبورم !

شاید این هم خاصیت ِ داشتن این صفحه ی مجازی است ؛

میان جاده که می آمدم ، سرم پر از فکر بود

فکرهایی از آن دست که به هر نیمه ای که می رسیدم

احساس می کردم بیش از این رخصت پیش رفتن ندارم

چیزهایی مثل ِِ

آینده

رفتن

ماندن

حالا اما اندیشه ای نیست برای به واژه آوردن..

نمیشه که تو باشی من و من عاشقت نباشیم

فاصله را معنا کن با کتابی که زبانش آمدن است …

دست بر دیوار سیمانی بکش لمس قلب من به همین آسانی است …

بیراهه ای که به کوچه ی عشق می رسید اشتباه نبود راه را اشتباه آمده بودم پشیمان

نیستم!

راهنما شده ام ….

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است ؟