امروز همه جا زیباست،آسمان ،زمین ،پرنده ها،گل ها ،سبزه ها و . . .

امروز رنگ آبی آسمان آشناست ، رنگ سبز درخت نمایان است و

 رنگ و روی تو رنگ و رویی دیگر است . . .   

امروز روز عجیبی است ، روزی که انگار یکبار دیگر متولد

 می شوم . روز تولد توست ولی انگار من نیز در همین روز پا به

 این  دنیای فانی گذاشتم . امروز به هر سمت نگاه می کنم گلزاری

 از گل می بینم که گویی تو در میان گلهایش پنهان شده ای . . .

امروز انگار بار دیگر خدا در روحم دمیده تا قدم گذاشتن تو

 را به این دنیا تبریک بگویم و برای هزارمین بار بگویم از صمیم

 قلــــب دوستت دارم . . .

حرفها كه تكراري ميشوند،غصه ها كه عادي مي شوند،شعرها كه
بي صدا مي شوند وقتي كه حتي اتفاقها معمولي

مي شوند،بارانها از سر تكرار مي بارند و بهارها از سر عادت
گل مي كنند
وقتي همة روزهاي تقويمت مثل هم مي شوند،شنبه با جمعه
فرقي نمي كند،زمستان با بهار، امسال با پارسال
وقتي به آسمان يكجور نگاه
مي كني ، به خودت يكجور نگاه مي كني ، و حتي به خدا

و مي خواهي زندگي را سخت نگيري تا زندگي بر توسخت نگيرد،
و لحظه ها روال عادي خودشان را داشته باشند،بهار هر وقت
دلش خواست بخندد وزمستان هر وقت
خواست دلش بگيرد،

با نگاه عاشقانه ات

نام مرا صدا میکنی و میگویی که تنها مرا داری !
با نگاه عاشقانه ات راز دلت را میدانم

و میگویم که محرم رازهایت هستم نگاهم کن
 با نگاهت صدایم کن، با صدایت آرامم کن !
نگاهم کن ای عشق تا با نگاه به آن نگاه عاشقانه ات

 احساس خوشبختی کنم!

خیلی وقت است که دلم برای کسی تنگ است .

خیلی وقت است این دل بهانه میگیرد .

برای خواندن متن به ادامه مطلب مراجعه کنید.

خیلی وقت است که دلم برای کسی تنگ است .

خیلی وقت است این دل بهانه میگیرد .

دلم تنگ است و از این دلتنگی چشمهایم بارانیست .

چشمهایم بارانیست و دلم هوای او را کرده است.

یک عالمه درد دل در این دل خسته نهفته است.

دلم تنگ است برای لحظه ای دیدار ، برای لحظه ای نگاه به چشمانش .

دلم برای کسی تنگ است که او در کنارم نیست .

دلم بدجور هوایش را کرده است .

در این حال و هوا ، در این لحظه های پر از تنهایی آرزو داشتم او در کنارم بود.

حالا که در کنارم نیست احساس تنهایی میکنم و این دل در حسرت یک لحظه دیدار با اوست .

این دل بی طاقت برای کسی تنگ است.

کسی که آتش دلتنگی را در دلم نشانده است ، اما در کنارم نیست تا این آتش را خاموش کند.

 و همچنان این آتش، قلبم را می سوزاند .

خیلی وقت است دلتنگ کسی هستم.

خیلی وقت است دلم هوای کسی را کرده است.

به چه کسی بگویم درد این دل را ، من که به جز او همدلی را ندارم.

به چه کسی بگویم راز این دل را ، من که به جز او همرازی را ندارم.

 در کنار چه کسی قدم بزنم ، نگاه به چشمان چه کسی کنم ، دستان چه کسی را بگیرم مگر به جز او چه کسی را دارم.

در این دنیای بزرگ تنها اوست که مرا دلتنگ خودش کرده است.

کاش در کنارم بود ، کاش تنها لحظه ای او را میدیدم تا درد این دل پر از نیاز را به او میگفتم ، درد دلتنگی هایم را برایش میگفتم.

دلم برای کسی تنگ است ، ولی او کجاست که بداند در این گوشه از این دنیا دلی است

که در حسرت دیدار با او  همچنان چشم به راه نشسته است.

فقط یک بار بگو که مرا دوست داری.

بگو که دلم عاشقتر از پیش شود ، بگو که بی صبرانه منتظر شنیدنم.

برای خواندن متن به ادامه مطلب مراجعه کنید.

فقط یک بار بگو که مرا دوست داری.

بگو که دلم عاشقتر از پیش شود ، بگو که بی صبرانه منتظر شنیدنم.

فقط یک بار از ته دل بگو که با من می مانی ، بگو که این دل آرام شود.

حالا که مرا اسیر خودت کردی مرا از زندان قلبت رها نکن .

من این زندان را دوست دارم ، این اسارت را دوست دارم ، من تو را خیلی دوست دارم.

فقط یک بار ، با تمام احساسات درونی ات بگو که به انتظار آمدنم می مانی .

من می آیم …

روزی می آیم و تو را با خود به سرزمین عشاق میبرم .

روزی می آیم و با هم به سرزمین عشق و محبت خواهیم رفت .

فقط یک بار بگو که عاشق قلب بی طاقت من هستی .

بگو که امیدوارانه و عاشقانه این لحظه های نفسگیر زندگی ام را بگذارنم.

 فقط یک بار بگو که مرا دوست داری ،

بگو که این دل درونش نقشه خوشبختی را برایت ترسیم کند!

من می آیم ….

روزی می آیم و دستانت را میگیرم و با هم به سوی سرزمین خوشبختی سفر خواهیم کرد .

تنها یک بار ، از ته دل ، صادقانه بگو که دوستم داری .

به هوای تو نفس میکشم ، به عشق تو زنده ام و با تو عاشقترینم.

فقط یک بار به هوای این دلشکسته نفس بکش تا یک عمر به هوای تو زندگی کنم .

فقط یک بار ، برای اولین و آخرین بار برای من باش تا من نیز برای آخرین بار به عشق تو زندگی کنم.

فقط یک بار عاشق من باش ، تا من نیز تا ابد مجنون تو باشم .

تنها یک بار بگو که مرا دوست میداری ، تا من نیز روزی صدها بار عشقم را به تو ثابت کنم .

من می آیم ، منتظر آمدنم باش ای بهترینم .

آسمان ابری و دلگرفته است ، دلم نیز مانند آسمان شده.

حال و هوای تنهایی به سراغم آمده و مثل همیشه چشمانم بهانه تو را میگیرند.

برای خواندن متن به ادامه مطلب مراجعه کنید.

آسمان ابری و دلگرفته است ، دلم نیز مانند آسمان شده.

حال و هوای تنهایی به سراغم آمده و مثل همیشه چشمانم بهانه تو را میگیرند.

میخواهم چند خطی از تو بنویسم ، اما قطره های اشکم بر روی صفحه کاغذ ریخته است و قلمم بر روی کاغذ خیس نمی نویسد.

دلم خیلی گرفته است ، یک عالمه درد دل دارم ، نمیدانم چگونه دلم را خالی کنم.

میخواهم از غصه ها و دلتنگی ها رها شوم اما نمیتوانم.

خانه سوت و کور است ، آسمان همچنان مانند من بغض کرده.

همچنان که در گوشه ای از اتاق در این خانه سوت و کور و دلگرفته نشسته ام ،

 سرم را بر روی زانوهایم گذاشته ام و اشک میریزم.

به یادم آمد آن لحظه که تو در کنارم بودی و سرم را بر روی شانه های مهربان تو میگذاشتم و اشک شوق میریختم.

حالا تو نیستی ، و من تنها با غم هایم مانده ام.

کاش قدر آن لحظاتی که در کنارت بودم را میدانستم ، هیچگاه این چنین لحظه ای که اینگونه به غم بشینم را  تصور نمیکردم.

قلبم مثل گذشته تند تند نمیزند ، و مثل گذشته به انتظار شنیدن صدایت لحظه شماری نمیکند.

قلب شکسته ام نیز حال و هوای غریبی دارد.

شب و روز برایم معنایی ندارد ، شبهایم تیره و تار است و روزهایم نیز مثل شبها.

دیگر زندگی برایم زیبا نیست ، تنها تو زیبا بود که رهایم کردی.

اگر ابرهای سیاه سرگردان قلب آسمان آبی را فرا گرفته اند ، درد نبودنت در کنارم همچو ابرهای سیاه آسمان قلب مرا فرا گرفته است.

فکرم از یادت بیرون نمیرود، دلم هوایت کرده است ، و همچنان از  غم نبودنت اشک میریزم

ديروز به ياد تو و آن عشق دل انگيز
بر پيكر خود پيرهن سبز نمودم
در آئينه بر صورت خود خيره شدم باز
بند از سر گيسويم آهسته گشودم
عطر آوردم بر سرو بر سينه فشاندم
چشمانم را نازكنان سرمه كشاندم
افشان كردم زلفم را بر سر شانه
در كنج لبم خالي آهسته نشاندم
گفتم به خود آنگاه صد افسوس كه او نيست
تا مات شود زين همه افسونگري و ناز
چون پيرهن سبز ببيند به تن من
با خنده بگويد كه چه زيبا شده اي باز
او نيست كه در مردمك چشم سياهم
تا خيره شود عكس رخ خويش بيند
اين گيسوي افشان به چه كار آيدم امشب
كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند
من خيره به آئينه و او گوش به من داشت
گفتم كه چسان حل كني اين مشكل ما را
بشكست و فغان كرد كه از شرح غم خويش
اي زن، چه بگويم، كه شكستي دل ما را

حرفهاي ما هنوز ناتمام...

تا نگاه مي کني

وقت رفتن است

بازهم همان حکايت هميشگي !

پيش از آنکه با خبر شوي

لحظه ي عظيمت تو ناگزير مي شود

ای دریغ و حسرت همیشگی ...

ناگهان

چقدر زود

دير مي شود

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

در بهاری روشن از امواج نور

در زمستانی غبارآلود و دور

یا خزانی خالی از فریاد و شور

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

روزی از این تلخ و شیرین روزها

روز پوچی همچو روزان دگر

سایه‌ای ز امروزها‌، دیروزها

دیدگانم همچو دالان‌های تار

گونه‌هایم همچو مرمرهای سرد

ناگهان خوابی مرا خواهد ربود

من تهی خواهم شد از فریاد درد

می خزند آرام روی دفترم

دست‌هایم فارغ از افسون شعر

یاد می‌آرم که در دستان من

روزگاری شعله می زد خون شعر

خاک می خواند مرا هر دم به خویش

می رسند از ره که در خاکم نهند

آه شاید عاشقانم نیمه شب

گل به روی گور غمناکم نهند

بعد من ناگه به یک‌سو می روند

پرده‌های تیرهٔ دنیای من

چشم‌های ناشناسی می خزند

روی کاغذها و دفترهای من

در اتاق کوچکم پا می نهد

بعد من، با یاد من بیگانه‌ای

در بر آیینه می‌ماند به جای

تار مویی، نقش دستی، شانه‌ای

می‌رهم از خویش و می‌مانم ز خویش

هر چه بر جا مانده ویران می‌شود

روح من چون بادبان قایقی

در افقها دور و پنهان می‌شود

می‌شتابند از پی هم بی‌شکیب

روزها و هفته‌ها و ماه‌ها

چشم تو در انتظار نامه‌ای

خیره می‌ماند به چشم راه‌ها

لیک دیگر پیکر سرد مرا

می‌فشارد خاکِ دامنگیر خاک

بی‌تو دور از ضربه‌های قلب تو

قلب من می‌پوسد آنجا زیر خاک

بعدها نام مرا باران و باد

نرم می‌شویند از رخسار سنگ

گور من گمنام می‌ماند به راه

فارغ از افسانه‌های نام و ننگ

این قلبی که در سینه دارم آن قلب تنها نیست
حال و هوای من مثل گذشته ها نیست
حالا دیگر وجودم نیز مال خودم نیست ،
این اشکهایی که میریزد از چشمانم، دست خودم نیست
این دلتنگی ها و بی قراری هایم حس و حال همیشگیست

عطر شعری که به عشقت نوشته ام فضای اتاقم را پیچیده
فکر کنم آسمان دیشب آخرین حرفم به تو ،را شنیده
که اینگونه ستاره باران کرده احساسات مرا ،
فدای آن کسی شوم که به این حال و روز انداخته مرا